Θα πρέπει καταρχήν να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι άλλη η βιολογική δράση των υπεριωδών ακτίνων πάνω στο δέρμα, άλλη των ορατών και άλλη των υπερύθρων. Μεγαλύτερη βιολογική επίδραση έχουν οι υπεριώδεις ακτίνες. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο ήλιος είναι ζωοδότης και ρυθμίζει το βιολογικό μας ρολόι, ενώ στις περισσότερες μυθολογίες ο θεός Ήλιος αντιπροσωπεύει την υγεία, τη ρώμη και τη χαρά της ζωής. Είναι επίσης γνωστή η ευεργετική επίδραση του ηλιακού φωτός στην όραση, στη μετατροπή της προβιταμίνης D σε βιταμίνη D, στη βελτίωση της ψυχικής μας διάθεσης και στην ομαλή ανάπτυξη του νευρικού συστήματος.
Θα πρέπει όλοι, όμως,εκτός από τη φωτεινή πλευρά του ήλιου, να γνωρίσουμε και τη σκοτεινή του πλευρά και να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν όρια που δεν πρέπει να ξεπερνιούνται. Η καταστροφή του όζοντος που διαπιστώθηκε στην ατμόσφαιρα για πρώτη φορά το 1974 έλαβε τραγικές διαστάσεις το 1985, με τη δημιουργία του φαινομένου της τρύπας του όζοντος στην Ανταρκτική και το 1987 στην Αρκτική,ενώ πρόσφατα αναγγέλθηκε το ίδιο φαινόμενο πάνω από την Ευρώπη.
Η καταστροφή του όζοντος στην ατμόσφαιρα γίνεται από τους χλωριοφθοριωμένους υδρογονάνθρακες (CFCs) με κυριότερο εκπρόσωπο το λεγόμενο Freon, που χρησιμοποιείται ως προωθητικό στα spray, ως ψυκτικό μίγμα, ως μονωτικό στα συστήματα κλιματισμού κλπ. Καθώς το όζον καταστρέφεται από τις παραπάνω ουσίες, οι ακτίνες του ηλίου διαπερνούν ανενόχλητες την ατμόσφαιρα της Γης, καταστρέφοντας την πανίδα και τη χλωρίδα, προκαλώντας παράλληλα στον άνθρωπο διάφορα νοσήματα.
Οι χαμηλές θερμοκρασίες ευνοούν την καταστροφή που προκαλεί το χλώριο στο όζον. Επομένως η χειρότερη εποχή είναι ο χειμώνας, ενώ τα αποτελέσματα από τη μείωση του όζοντος διαρκούν καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Οι περιοχές που κινδυνεύουν περισσότερο είναι οι Βαλτικές Χώρες, η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία και η Ρωσία. Από τον κίνδυνο, όμως, δε διαφεύγει ούτε η Μεσόγειος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου